Nationalité : Parisien

Sevilla - nog altijd 1 december.
Onze eerste wandeling naar het centrum, die een klein half uur duurt, verloopt langs het summum van barbaarsheid : invalswegen rond en in een stad. Het verkeer is zeer druk en verloopt niet altijd even gedisciplineerd. Er wordt, vertelt Lien, a volonté dubbel geparkeerd. Zonder de handrem op te zetten zodat wie doormoet eventueel de auto die in de wegstaat kan wegduwen.
Nuja, we arriveren uiteindelijk in het historisch centrum dat gelegen is rond de kathedraal en het Alcazar (paleis). Het weer is heerlijk, zonnig, net geen 20 graden.
We zetten ons even op 'n bank, in diezelfde zon, vlakbij de koetsiers die argeloze toeristen een duur ritje aanbieden. We observeren hoe een jong meisje de weg vraagt bij 3 mannen waarbij een erg vette, macho, Spanjaard haar nog iets voos naroept.
We gaan het Alcazar bezoeken. Dit paleis, met ook veel Moorse invloeden, heeft veel heel erg mooie zalen die echter allemaal leegstaand zijn - wat wel wat jammer is maar vrij klassiek, zoals onze latere bezoeken nog zullen uitwijzen. Natuurlijk hangen er her en der wel enkele kunstwerken op.
De tuinen rond het Alcazar zijn heel mooi, ruim en groen. We wandelen er nog een uurtje in rond.
Kuieren door Sevilla is ook heel tof. Er is een fijne drukte, zeker niet overdreven. Er zijn niet heel erg veel speciale gebouwen ofzo, al doen we tuurlijk wel de bekende wijk Santa Cruz aan. In deze oude wijk, vlak aan het Alcazar, heb je nog het gevoel door een authentiek stadsdeel te slenteren met zijn smalle straatjes en oude huisjes. Ook al is de commercie er neergestreken met toeristische tapasbars, voorstellingen en winkeltjes.
We belanden in een tapasbar, langs de drukste straat van deze wijk, op een terrasje. We bestellen een zestal gerechtjes die allemaal heel erg lekker zijn. De 'ober' is een sympathieke maar wel redelijk idioot-gekke jongeman. Hij vraagt onze nationaliteit en op de wedervraag antwoordt hij : 'Parisien'. Zijn Spaans is (dixit Lien) erbarmelijk en verder spreekt hij alle Spanjaarden toe met 'bitte schön', dit tot hun verbijstering.
Onze tocht brengt ons verder door het tabaksgebouw waar de opera Carmen zich afspeelt maar dat nu fungeert als universiteitsgebouw. Iets verder ligt de Guadalqivir, de brede rivier ten zuiden van de stad, die nu, het was donker, vrij verlaten erbij ligt en enkel aangedaan wordt door joggers.
We keren op onze stappen terug, tot Lien een ijsjesshop bemerkt. Beide dames zijn niet meer te houden, het is Hagen Dasz-ijs en dat is blijkbaar erg goed, en doen zich tegoed aan deze lekkernijen. Eens voldaan keren we terug naar Lien waar we de avond volbrengen in het gezelschap van een fles Spaanse wijn.