Je betekent niets als niemand om je geeft

We schrijven donderdag, 30 november.
Samen met Lili zat ik te dineren toen de gazelle, om 18u30 exactly, de zaak kwam binnengestoven. Nadat ik haar voorzichtig te eten had gegeven vertrokken wij een uurtje later voor wat het begin van een intensieve negendaagse zou worden. Herinneringen daarvan hierbij...
Er zijn slechts weinig goede manieren om zulk een periode goed door te komen, laat staan van ze te starten, maar een optreden van Guido Belcanto in de stadsschouwburg hoort daar zeker en vast bij, natuurlijk. Guido speelde een dikke 2 uur, onderbroken door een pauze. Zijn eerder intieme voorstelling droeg de niet slecht gekozen naam 'de zoete smaak der zonde' en bestond uit mij onbekende nummers, die dus nog nooit op cd te verkrijgen zijn geweest. In de tweede helft van de show zong hij ook wat bekender werk maar veel hits bleven in zijn artiestenkoffer verborgen.
De 'mannen van Leuven', met spandoek en polonaise aanwezig in augustus op Marktrock, waren er nu ook en in het licht van de nog niet verduisterde schouwburg konden we hen zelfs aanschouwen.
Het spandoek hadden ze thuisgelaten maar bij het voorlaatste liedje werd de polonaise ingezet. Guido beeindigde het nummer snelletjes en verder dan rechtstaan en een stoel kwamen de feestvarkens niet.
Ik raakte onderweg nog de gsm kwijt, niet heel taktisch, maar ze werd gevonden en wacht op ophaling...