Conquistador

Vrijdag 1 december, 12u35.
Het vliegtuig zet de landing in en niet veel later zet ik, historisch moment, mijn eerste voet ooit op Spaanse bodem.
Ook al is het vliegveld van Sevilla aan de kleine kant, toch lijkt het of we in the middle of nowhere beland zijn, omgeven door asfalt van landings- en opstijgbanen.
Er staat een busje klaar dat, eens iedereen aan boord, koers zet naar het luchthavengebouw. Ook allemaal veel kleinschaliger dan Zaventem enkele uren eerder. We zetten ons aan de transportband en pikken onze bagage op. Meerdere mensen zijn al een stap verder en wij volgen hen naar de bus die ons in Sevilla-centrum, naar Lien, moet brengen.
Onze eerste Spanjaard is de eerder onvriendelijke buschauffeur die uitblinkt in het verontwaardigd zijn in onze gebrekkige (ik : 0, gazelle kan zich behelpen) kennis van zijn moedertaal. Twee euro veertig kost ons dit ritje van 5 kilometer en meteen zijn we gewaarschuwd over de houding en uitbuiting ten op zichte van/van toeristjes. Al is het december.
We zijn heel erg snel aan het afspraakpunt met Lien, een bushalte bij Corte Ingles, wat het plaatselijke grootwarenhuis blijkt te zijn. Na een half uurtje wachten langs een drukke vierbaansweg van wat een eerder gezapig-gezellige stad lijkt te zijn is Lien er plots. Ze neemt ons meteen mee, 2 straten verder, naar het appartement dat ze deelt met 4 mannelijke Spanjaarden. Deze mannen zijn nog niet op de hoogte van onze komst maar blijkbaar vormt dat niet echt een probleem. We hebben ze toch niet horen klagen.
Lien's straatje was blijkbaar een straatje waar dames van allerhande zeden mannen ontvingen, of mannen - alleen, in de auto, langzaam passeerden op zoek naar het vertier dat in de liedjes van Guido Belcanto zo aan bod komt. Naast haar appartement was er zo een zeer duidelijke keet (gemeenzaam de fruitwinkel genoemd) maar voor de rest hebben we niets gemerkt.
We krijgen Lien's kamer toegewezen en droppen hier onze bagage. Het wordt wat smal slapen op een eenspersoonsbed, wij luxebeesten zijn anders gewend maar uit 'n ver verleden meen ik me te herinneren dat het mogelijk is. Zeker met een ranke gazelle, bedenk ik me.
Edocht, allemaal zorgen voor later : eerst met Lien de binnenstad verkennen!