Eisbär'n müssen nie weinen

Dinsdag, 5 december.
Een vrijwel identiek dagbegin... Goed lang uitslapen en winkelen gaan in het warenhuisje, voor ravioli deze keer, bij dezelfde uitgebluste dames.
Na gegeten te hebben wandelen we het korte tochtje naar het centrum, met de bedoeling de 2 wijken die we gisteren vanuit het Alhambra gezien hebben, Albaicin en Sacromonte, te doorkruisen. Ergens langs de weg die we op onze allereerste dag in Granada volgden slaan we een willekeurige smalle zijstraat in die naar boven leidt. Deze zijstraat ziet er een klein beetje onguur uit maar eens erdoor ben je al meteen in de typische wijk met zijn oude, witte, huisjes en de smalle straatjes. Er wordt nog echt in geleefd wat een enorme troef is. Na wat erdoorheen gelopen te hebben stijgen we wat verder, langs een iets grotere weg, naar Sacromonte, om vrij snel terug te keren en tapas te zoeken in Albaicin. Dat loopt niet helemaal van een leien dakje, we vinden niets dat open is en er leuk genoeg uitziet, al passeren we wel langs een lokaal moskeetje, een minimarktje en enkele leuke pleinen.
Toch maar weer naat het centrum afzakken waar we, met hulp van de Trotter, een van de leukste bars aldaar bezoeken - de Bodega Castaneda. Die is overvol op dit moment, vol Spanjaarden. Twee ervan, die naast wat ons tafeltje zou worden, stonden hadden overduidelijk nog nooit een authentiek blondje gezien (gefalsifieerde exemplaren hebben ze er genoeg). Hun gestaar leidde uiteindelijk wel tot enige hulp toen ze ons zagen sukkelen met kaart en woordenboek. Een van hen kwam in het Engels wat uitleg geven, wat hielp, om meteen erna weer te gaan zitten en staren.
Jedenfalls - we kregen 4 tapas en die waren héérlijk.
Na even langs ons hotelletje gepasseerd te zijn voor koffie vertrekken we rond 15u30 naar ons volgend reisdoel, wat natuurlijk gereserveerd was : de hamam van Granada. We mogen meteen naar binnen om 1u30 door te brengen in 2 baden - een koud en warm, natuurlijk.
Er was slechts weinig volk, een Nederlandse en een Spaans koppel, wat wel veel ruimte gaf.
Het warm water is natuurlijk altijd fantastisch en vormde dan ook niet meteen dé grote uitdaging. Het onderdompelen in het koude daarentegen... Uit beperkte ervaring wist ik hoe onaangenaam dat was en ik zag mij er eigenlijk niet toe komen dat ook werkelijk te doen.
Echter, ijsbeergewijs een liedje zingend, hield ik mijn emoties en zenuwen en gevoelens onder controle en uiteindelijk wende het en kon ik mij onderdompelen. Heel leuk, zeker als je jezelf nadien in het warm water smijt...
Helaas, om 17u30 was het uit met de pret en begaven we ons naar de Koninklijke kapel. Heel mooi was dat wel, met o.m. de graven van Ferdinand van Aragon, Isabelle van Castilie, Johanna de Waanzinnige en Filips de Goede. Helaas mochten er geen foto's genomen worden...
Het slapen die avond ging iets moeizamer : er was om de een of andere reden (6-12 is een feestdag daar en mogelijk was dat die reden) veel volk op straat. Vanaf een bepaald uur werd gelukkig iedereen weggespoeld door de regen en konden wij slapen gaan - dromend van de reis morgen naar Cordoba...