Ain't Nothin' Like A Gang Bang

Ongeveer een maand geleden overkwam mij het volgende.
Ik stond rustig te wachten op D., een kameraad. Plaats van gebeuren was het Fonske, op het Fochplein. Het zal 20 uur 's avonds geweest zijn. D. was ietsjes te laat zoals ie wel meer is. De zon scheen nog in volle kracht en er was dan ook redelijk wat volk op straat. Op het pleintje bij het Fonske zelf zaten her en der nog 3-4 mensen, duidelijk wachtend op iemand met wie zij de avond zouden doorbrengen. Tegen de muur van het gebouw van de Bank, gescheiden met een straatje, stond een jongen met een erg ruimzittend, sjiek, wit hemd tegen de muur geleund.
Ik stond daar in de mij natuurlijke houding die gekenmerkt wordt door een mengeling van naïviteit, optimisme, wereldvreemdheid en simpelheid toen opeens mijn oog aangetrokken werd tot een jong meisje, enkele jaren jongen dan uw dienaar, die vanaf de Diestsestraat richting Fonske kwam gelopen.
Het was niet haar schoonheid die mij opviel. Neen, lelijk was ze niet, maar wij... ja, wij zijn toch iets anders gewend.
Het was vooral het feit dat ze naar mij keek en lachte waarvan ik lichtelijk ondersteboven en unheimlich was.
U moet namelijk weten dat het in mijn bijna 29-jaren-tellend leven slechts de derde keer was dat een dergelijk scenario zich afspeelde. In de voorafgaande situaties, ik was toen respectievelijk 3 en 6 jaar oud, leidde de verleidelijke, onweerstaanbare, vrouwelijke glimlach tot het afnemen van mijn enig speelgoed van toen, zijnde een emmer en een bal. Snel getraumatiseerd als ik ben heb ik mij sindsdien jarenlang opgesloten in een spiegelpaleis en het is pas sinds heel kort dat mijn psychiater mij dus geen pillen meer doet nemen en ik af en toe verder dan mijn schoenen durf te kijken.
Eventjes terugkerend tot de kern van mijn verhaaltje, want behalve mijn seniele tante is hier meestal slechts weinig volk in geinteresseerd : er stapte dus een juffrouw breed glimlachend op mij af.
Het zal u, vanuit therapeutisch oogpunt, niet verwonderen dat mijn eerste gedacht was : 'Welk speelgoed gaat DIE mij afnemen?'. Ik sloeg natuurlijk in paniek want tja, ik had geen speelgoed bij dus.
Opeens stond ze voor mij, keek mij lachend aan een vroeg : 'zijt gij Johan?'.
***
Hier had ik dus niet op gerekend. Stamelend en stotterend kwam er dus een 'neen' uit mijn mond geklauterd.
Gelukkig voor mij, haar glimlach verdween op slag en ik durfde al half en half een kniestoot verwachten, trad de jongen met het wijde witte hemd uit de schaduw van de muur waar hij tot dan toe tegen leunde. Hij stapte kloek af op de deerne aan mijn voeten, stelde zich voor als Johan (de slimmerik! de geniepigaard! de womanizer!) en wèg waren ze, mij meenemend als eerste gespreksonderwerp.
Slechts even later kwam D. aan die in het verhaal van mijn zonet beleefd wedervaren deed.
'Ge hebt toch ja gezegd', vroeg hij aan mij, bedoelend op haar vraag.
'Stommerik', zei ie.
***
Dit alles ligt reeds een maand achter mij en is dus weinig relevant meer. Maar eergisteren overkwam mij, nèt op dezelfde plek, een nog straffer voorval!
Wéér stond ik fluitend en jodelend te wachten, op diezelfde kameraad die u ondertussen gemeenzaam kent als D.
Vanuit diezelfde Diestsestraat stapten 2 jongens richting Fonske. Beide vrij groot, de een wat molliger, de ander zo mogelijk nog magerder als mij. Beide keken mij heel penetrerend aan, maar zeiden niets.
Ze vatten post aan een van de bankjes bij het Fonske en zochten in de minuten die daarop volgden oogcontact met mij (waar ik natuurlijk niet op inging, zo ben ik niet gebouwd namelijk).
Mijn gedachten dwaalden langzaam af. Af en toe zag ik ze nog staan, ik lette niet meer zo fel op hen, merkte wel nog dat er respectievelijk nog een jongen en een meisje zich bij hen voegden.
Opeens kwam er nog een vijfde persoon bij hen langs. Hij stelde zich voor als 'Jan', stelde zich aan iedereen - een hand gevend - voor, zijn voornaam noemend. De anderen deden hetzelfde naar hem toe : 'Marianne' 'Jan', 'Luc' 'Jan', etc. etc.
Mijn eurobriefje was naar beneden gedwarreld, langzaam.
'Een groepsdate, D. Ik zweer u! Het was een groepsdate', bezweerde ik hem 2 minuten later toen D. gearriveerd was maar het groepje vertrokken.
'Of een afspraak tot gang bang', zo opperde ik fantasierijk een andere mogelijkheid.
Het Fochplein, het fonske, het stadhuis...
Wees er op uw hoede!
Of durf, en wie weet waar uw avond eindigt...