Niet alleen flamingo's zijn roze

Een fietstocht kan snel afgelopen zijn.
Aan de ring van Leuven bijvoorbeeld.
Al meermaals is het mij opgevallen hoe chauffeurs van hun lijn afwijken, een bochtje maken, achteruit rijden of omkeren om mij aan te rijden en zodoende punten te verdienen (een bomma ben ik nog niet waard maar het scheelt niet veel).
In dergelijke omstandigheden is het dus geen sinecure een andere plek op deze wereld ietwat veilig te bereiken. Maar gelukkig, omstandigheden durven al eens te veranderen, was mij reisgazelle een uitermate knap meisje, zo eentje waarvoor chauffeurs om ter hardst remmen en waar ze desnoods in mekaars poep voor knallen. Het begin van de reis was dus uitstekend, en slechter werd het niet. Op dag 1 volgden we eerst deels de Hoeveroute, deels de Vlaanderen Fietsroute, tot in Hoegaarden. Van hieraf ging het over een drukke weg tot Tienen maar dan begon de natuur op te doemen. Eerst met de Ijzerenwegroute die ons tot Zoutleeuw bracht en dan het fietsroutenetwerk. Langs daar belandden we enkele kilometers verder in Sint-Truiden alwaar we een bezoek brachten aan een vriendin mijner. Zij had pas haar intrek in iets nieuws genomen en het 1e wat ik, onschuldige sterveling, te horen kreeg was : 'zeg niks over het roze'. Wat vrij curieus was daar ik net dacht 'amai, da's roze hier'. Nochtans had ik haar nooit een voorspellende gave toegedicht.
Gevolg was echter dat ik gefotografeerd werd voor een roze frigo en dat die foto in onbetrouwbare handen is. Toch wel.
Jedenfalls - hierna ging het naar Tongeren. Dertig kilometer verder ofzo, wat ons totaal, na een kleine herberekening mijner op 90 ipv 65 kilometer zou brengen. (Tip : vertel dit pas aan uw reisgazelle eens de weg terug nog langer is).
Het landschap was en bleef prachtig, slingerend door dorpjes en verlaten weilanden en fruitbomen. Iets heuvelachtiger werd het wel.
Tongeren bereikten we in de vooravond. Via slingerweggetjes kwamen we bij Ambiorix en de kerk uit. Er was ook een grote markt en een aantal terrassen met een bevolking die mij al heel erg aan Genk deed denken.
Net erachter vonden we een heel leuke bistro - Bazilik genaamd - waar je fijn kon eten èn de fiets in de gaten houden. Rond 20 uur vertrokken we dan naar de overnachtingsplek - 'De zwarte stok' in Millen - 8 km verder. Net voor we aankwamen was er een stortbuitje - het 2e serieuze van de dag. Boven op een heuvel, Tongeren in de verte, de oranje ondergaande zon, gietende regen. Alleen de bliksem ontbrak nog.
In 'De zwarte stok' kwam ik natuurlijk al meteen 'n vaag bekende tegen. Het was ondertussen half donker en even later, na een héél aangename, vermoeiende, eerste dag slaaptijd...