Spa - dag 2 : het is een nacht

Slapen in de totale stilte. Dat was het wel ongeveer, daar die eerste nacht in Spa. Geen geluid van het altijd wel aanwezige verkeer op m'n andere slaapplaatsen (Leuven enzo). De matras was wel wat minder, maar dat lijkt me nog wel typisch goedkoop-hotel te zijn.
We hadden ons 's ochtends voor het ontbijt ingeschreven, lekker lui, en dat viel heel goed mee. Alles wat er moest zijn was er, op de yoghurt na misschien. Maar na een ei, een croissant en twee broodjes klaag je daar niet meer over. Ik heb mezelf ook nog eens overtroffen door 'gelei' te eten, i.p.v. de eeuwige 'sosies' die ik dagdagelijks verorber.
Na een winkeltochtje in de match begon dan de wandeling! Na enig zoeken - eerst Spa zuidwaarts uitlopen en dan de eerste de beste bos/weideweg volgen - kwam ik een punt tegen dat op m'n kaart voorkwam - de 'Chemin de la Herde'.
Ik had een heel erg goed boekje bij, 'Wandelnetwerk hoge venen' van Van Remoortere en eens gelokaliseerd besloten we prompt de hoofdroute te volgen. Na enkele verharde wegen leidde dit ons in de bossen waar we een ietwat uitgesneden rivierbedding volgden. Niet veel verder kwamen we hier een moeder+zoon tegen. Zij spraken ons in het Frans aan maar, zoals altijd : uiteindelijk bleken het ook Nederlandstaligen te zijn. Zij zochten de weg van de GR en die konden wij wijzen. Zij gelukkig en wij verder.
Na ca. 5 kilometer liep deze route, route A, af. Het wandelen en de natuur was prachtig dus vatten wij het plan op de volledige lus te maken (route A t.e.m. F), zijnde 26 kilometer. Met het stukje routeA-Spa erbij zeker 30 km. Niet gehinderd door onze gebrekkige conditie besloten we hier echt voor te gaan.
Ergens halverwege route B (die 5 km lang was) vonden we een bankje en aten we middag. Temidden van de bossen met zeer weinig mensen in de buurt. Perfect. Het tweede deel van die route B was redelijk stijgend en erna kwamen we in een veenlandschap. Perfect vlak en veel opener van begroeiing.
Route C begon bij het 'Kruis Jacques de Berinsenne'. Een meneer die in 1696 vermoord was op dat punt. Fascinerend voor iedereen met enige geschiedenisvoeling, want hoe en wat stond er in ons boekje niet bij. En ook achteraf op het net heb ik niets gevonden.
Route C liep supermooi door een fagne-landschap met ook wat flarden bos. We belandden in ons eerste dorpje sinds Spa - Cour - een gehucht van niets. Even daarbuiten volgde een van de mooiste stukjes van de wandeling : de vallei in doorheen een bomenrij, onderweg enkele bronnetjes overstekend. Dit leidde tot een iets groter dorpje (en het begin van route D, die een 6tal km. lang was) Andrimont. Het weer was zeker zonnig maar we hadden niet echt drank nodig. Toch hadden we gehoopt hier iets te kopen maar dat was niet mogelijk dus, helaas. Verder dan maar, eerst dalend tot een riviertje, dan stijgend tot een nieuw gehuchtje, Chevrouheid en dan weer dwars door de bossen richting Malchamp.
Twee kilometer voor Malchamp, op een Y-splitsing botsten we op een groep meisjes van ca. 14 jaar oud. Beladen met rugzakken en in reflecterende vestjes.
Al van op enige afstand hoorden we ze Nederlands kakelen maar toen we er passeerden, zij blij waren dat er volk was wegens verdwaald te zijn, begonnen ze schattig in het Frans hulp te vragen. Ons goed hart verloste hen meteen uit hun leiden en blij dat ze waren...
Zij moesten ook richting Malchamp, wisten niet waarheen, en zodoende namen we ze op sleeptouw.
En al snel waren ze, een scoutsgroep uit Brugge, liedjes aan het zingen. Het eerste liedje was toch wel niet 'het is een nacht' en ik, als enige man in het gezelschap, begon voorwaar te blozen en te wankelen op m'n beentjes. Gelukkig liep ik voorop :-). De hele weg naar boven zongen er enkele liedjes :
'zeg eens een woord'
'meisjes'
'twee meisjes op een strand'
'neen'
'meeeeeeeeeeeeeeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiissssssssssjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjeeeeeeeeeeeeeeeeeeeessssss'
'ja' :-).
Enfin, in Malchamp scheidden onze wegen zich en dat vond ik wel een beetje jammer.
Route E was ook heel mooi, rond het fagne de Malchamp. Vooral het eerste stuk, tussen hoge varens en een boswegeltje. Halverwege deze route kwamen we op de grote weg bij het vliegveld van Spa. Daar even iets gaan drinken en mensen uit vliegtuigjes zien springen, in vrije val vallen ergens van 50 tot 10 m hoogte en dan toch iedereen die deftig landde.
Deel twee van route F was minder mooi. Lang en stijgend op 'n zandweg tot 2 km. verder route F begon. Die ging helemaal naar beneden tot het begin van route A, waar wij onze wandeling ergens halverwege begonnen waren. De beentjes en voetjes deden ondertussen zeer erg pijn dus het was wel heel tof dat het einde echt in zicht kwam.
Route A voerde in het begin langs de 'promenade des artistes', doorheen een 'echt' bos, een riviertje dat vrij diep uitgesneden was volgend. Subliem mooi.
Terug beland aan ons beginpunt, de 'chemin de la herde', trokken we bergafwaarts naar Spa. Alwaar de eerste dag eindigde met spagetti, lezen (Paul Auster!!) en schrijven.