Ballen vangen

"Langzaam begon ik wat ontspannender te praten. Kitty had een aangeboren talent om mensen uit hun schulp te laten komen, en het was makkelijk met haar mee te babbelen, om me op mijn gemak te voelen in haar gezelschap. Zoals oom Victor me lang geleden eens had verteld, heeft een gesprek wel iets weg van een balspel. Een goede gesprekspartner gooit de bal recht in je handschoen en maakt het je bijna onmogelijk te missen; en als hem de bal wordt toegeworpen, vangt hij alles wat ijn zijn richting komt, zelfs afwijkende ballen en misworpen. Dat was wat Kitty deed. Ze gooide boogballetjes recht in mijn handschoen en als ik de bal naar haar teruggooide, ving ze alles, zelfs de ballen die eigenlijk buiten haar bereik waren; ze plukte hoge ballen die over haar hoofd scheerden uit de lucht, dook behendig naar links en rechts en stortte zich op ballen die laag over de grond kwamen aansuizen. Ze was zo bedreven dat ze me steeds het gevoel gaf dat ik opzettelijk misgooide, alsof het mijn enige bedoeling was het spelletje leuker te maken. Ze zorgde dat ik beter leek dan ik was en dat sterkte mijn zelfvertrouwen waardoor zij mijn worpen weer makkelijker kon vangen."
(Auster - Maanpaleis, p. 97)