Sneeuwwitje en de zeven dwergen

Ik kwam aan bij het grootwarenhuis. De inkoopplannen waren groots en ik had een kar nodig! Er was net 'n blond meisje klaar met winkelen en ze had al haar gekochte goederen ingepakt in een uiteindelijk krap uitziend geheel van zakken dat her en der rond haar fiets zwabberde. Als laatste zag ik haar nog een pakje met 4 yoghurts wegbergen. Een zucht van verlichting, waarschijnlijk gezonden door de engel die zich op dat moment het dichtst bij Leuven bevond, bereikte haar gezichtje. En voorwaar... Net op dat moment diende ik mij aan om haar leeggemaakte kar aan te wenden voor de door mij benodigde handelingen ten einde deze avond, en mogelijk enige volgende, mijzelf te voorzien van wijn, spijs, bier, fruit en sterke drank. Met een gezwinde sprong vestigde ik mij tijdelijk tussen haar en de plek waar traditioneel alle karren worden verlaten en achtergelaten. De freule (menig jongeman zal reeds geprobeerd hebben eenzelfde coolness en zelfbeheersing aan de dag te leggen) begreep mijn beweging en met eenzelfde souplesse legde zij het lot van de kar in mijn handen. Hierop begaf ik mij, op gevaar van eigen leven, in de overlevingsstrijd die op dat eigenste moment woedde in de buik van dit grootwarenhuis. Ik wierp nog een laatste blik over mijn linkerschouder en een enkel moment van verstandhouding werd tot stand gebracht door het kruisen van mijn blik met die van de voornoemde freule. Ongetwijfeld leest u, samen met mij, een neerslag van haar smachtend verlangen dat hierdoor teweeg werd gebracht, morgen in de Metro. Edoch, niet getaand, want de ware aard mijner roeping zoog mij naar daar waar het leven niet zeker is, zelfs niet voor een kloeke jongeling als mijzelf. In mijn hiernavolgende tocht ledigde ik menig wijnfles, worstelde mij dwars door een berg mignonettekes, zag mannen in een overwegend roze klederdracht met verschillende kleuren lichaamsbeharing en ontweek het fruit dat mysterieuzerwijze zich een weg baande door de ijle lucht, lucht die door allerhande vreemde wezens werd ingeademd en weer ter wereld kwam op een best niet nader te omschrijven wijze. Het was groen en dampend... Laat dit volstaan als beschrijving.. Eenmaal daar gekomen waar ook de voornoemde freule haar passen had gezet klapte ik mijn vleugels uit en steeg ten hemel. Een hemelse gloed werd zich meester van mij en sindsdien blijven we headbangen op James Blunt.