Wiseman

Toen ik vanochtend naar het station vertrok had ik vrijwel meteen spijt dat ik noch pen noch papier meehad. Sinds enkele dagen heb ik weer 'last' van schrijfbuien en als er zo eentje komt opzetten doet het bijna pijn om mij niet af te kunnen reageren met schrijven. Ik probeer dan alles te onthouden, de mensen die ik tegenkom waarvan ik soms iets denk, gebeurtenisjes of kleine details die me opvallen en meteen een heel eind ver kunnen voeren.
Zo ook vandaag... Reeds na honderd meter passeerde ik iemand waarvoor ik, als ik pen en papier bij had gehad, snel een muur zou zoeken om wat trefwoorden omtrent allerhande gedachten en gevoelens tegen te noteren (op het papiertje w.t.v.). Nog iets verder passeerden 2 Afrikaanse dames, met een heel gevolg aan kinderen mij. De een voorzag de ander van wijze raad : 'You have to live your own life. It's already so short' (of iets dergelijks in wat minder lamentabel Engels). Als je jong bent (althans : mijn leeftijdsgenoten indertijd. Ik heb zelf nooit zo gedacht en de afstand met de volgende generatie is ondertussen groot genoeg om ze als deurmatjes of wasspeldjes te beschouwen en dus niet te weten wat ze, ... denken.) lijkt het leven je eindeloos lang. Boven de 30 of 40 (dit zal wel van de leeftijd van de ouders afhangen) is alles toch al tevergeefs ende voorbij (als dit zou kloppen zien kinderen zichzelf niet als bewijs hiervoor, wat vreemd is). Een keer je geacht wordt de jaren van verstand bereikt te hebben (de vrouwen die ik passeerde waren zover) valt alles in een meer correct perspectief en lijkt het leven alweer wat korter.
---
Ik had afgesproken in Liedekerke. Toen ik in Brussel overstapte stond ik op het punt pen en papier te kopen. Vanuit de idee van : stel dat er in Liedekerke niemand mij staat op te wachten, wat ga ik dan doen? Een antwoord was snel gevonden : dan ga ik de bus nemen. En nog eens, en nog eens, en nog eens. Naar Ninove, en zo richting Deinze of Nazareth ofzo. Gemeentes waar ik nog nooit was geweest. Met mijn pen en papier zou ik dan o zoveel optekenen. De kleinste dingen eerst. Ergens droomde ik hier wel van, misschien moet ik dat gewoon ooit eens doen. Een busreis door Oost-Vlaanderen, het heeft wel wat exotisch voor een oud-Limburger. Vandaag was het vanzelfsprekend, en gelukkig, niet nodig. Leuk was het wel geweest, denk ik.
---
Een pen had ik niet bij maar wel 2 boeken. Eentje van Coelho en eentje van Moravia. Van Coelho heb ik er al 2 gelezen, over Moravia had ik iets tof gelezen op een leuke site. Beide boeken waren ongelezen door mij en na een heel korte overpeinzing koos ik voor Moravia. Coelho zou me sowieso bevallen dacht ik. Van Moravia was ik niet zeker, maar het zou in ieder geval meer inspanning van mij vragen. En inderdaad, het (de titel is : '1934') is iets om je gedachten bij te houden maar als dat lukt is het boek zeker de moeite waard. De centrale vraag is : 'kan je leven met wanhoop zonder zelfmoord te willen plegen'. Best een leuke vraag en het is heel mooi, goed en origineel uitgewerkt in het boek, alvast tot het punt waarop ik nu, 's avonds, beland ben, p. 110 ongeveer.
---
Pas gestorven : de zanger (Freddie heette hij) van Freddie and the Dreamers. Zanger van onder meer de heel, euh, dromerige hit 'I'm telling you now'.
Vandaag ook nog 'n liedje van - God en zijn belangrijkste heiligen : beware mij - James Blunt leren kennen. 'Wiseman' heeft ie het gedoopt, en het is best lekker. Eigenlijk toch wel wat. Ik kan er vrij esoterisch op bewegen op een manier die herinneringen oproept aan mensen die rituele dansen met duiven uitvoeren. Mocht u daar ooit getuige van zijn geweest.
Dat van de James zal er eentje worden waar herinneringen aan vasthangen. Dat zijn de mooiste liedjes uiteindelijk.
---
Na mijn tekstje over het stadspark heb ik uitgevogeld (dit is een toepasselijk woord, u weze gewaarschuwd) dat er in blogs (en de rest van de wereld, over beide ben ik nagenoeg niet op de hoogte) deining is ontstaan over datzelfde stadspark wegens (mama, even dit niet lezen) sexende mensen, op klaarlichte dag enzo. Daar moet Hans ook bij zijn, hoor ik mijzelf denken. En vandaar de mooie foto. Er zijn er nog 2 beschikbaar, voor de volhardende zoeker.