Palo Santo

Het is hier zo zalig rustig op zaterdag... De hele voormiddag heb ik op m'n appartement gezeten met uitzicht op de straat. Een auto heb ik niet zien passeren en ook voetgangers of fietsers waren op een hand te tellen. Het is bijna elke zaterdag heel rustig, maar zeker als het schooljaar voorbij is. Een echt zondagsgevoel in een dorpje krijg ik hier dan. In de vroege namiddag ben ik richting centrum gegaan om de bib te bezoeken en wat eten te kopen. Enkele huizen van mij walmde een stofwolk mijn richting uit. Ik heb dit jaar nog geen last van allergie gehad (vreemd, verschillende mensen kloegen er over) maar nu merkte ik meteen dat ik beter even mijn adem inhield. Ik passeerde het betreffende huis, nummer 27. Er hing een mist over heel het gelijkvloers. Vlak bij de deur lag er een hoop uitgebroken stenen, er achter stond een goede oude (Leuvense?) stoof.
Dit huis is onlangs openbaar verkocht geweest. Ik had het gezien en een collega, die er toen aan dacht in Leuven iets te kopen, had wel interesse het eens te bezoeken. Op een zaterdag kwam ze af. Eerst om mijn appartement te bekijken en even later trokken we samen naar het huis. Het was grappig hoe de mensen ons als koppel behandelden. Zij ziet er jonger uit dan haar leeftijd maar ze blijft wel 15 jaar ouder als mij natuurlijk. De gastheren-verkopers twijfelden dan ook wel een beetje. Het huis was typisch Leuvens. Vrij klein, heel erg oud, een badkamer en keuken die in eenzelfde vertrek lagen, en vreselijk steile trappen. Er was geen buiten, noch een koertje noch een terras. Het leukste was het bed dat links van de buitendeur stond. Ideaal voor als je 's ochtends vroeg zat thuiskomt en het niet meer ziet zitten de trappen te nemen en met zatte kl*ten naar beneden te donderen, vonden we. Mijn collega vond het maar niets maar uiteindelijk is het toch verkocht geraakt blijkbaar...
Het is pas als ik het Ladeuzeplein nader dat er wat meer volk op straat verschijnt. Groepjes mensen die bepakt en gezakt uit het centrum terugkeren. Het lijkt een klein beetje alsof er plunderingen aan de gang zijn, al is er nu ook weer niet zoveel beweging met het lamentabel weertje. Een keer de Bond voorbij zit ik echt in de drukte, maar weer, het valt wel mee vandaag. Op het kruispunt Diestse-Vaart, waar ik tot voor een jaar vlakbij woonde, zijn er weer verkopers/leurders allerhande. Mensen van Greenpreace deze keer. De ietwat afgeleefde kerel voor mij heeft 'touch' deze keer. Met opgewekte stem vraagt een meisje : 'Bent u voor het milieu mijnheer?'. Hij duikt weg en vermijdt elk oogcontact wat mij in staat stelt rustig in zijn kielzog mee te schuiven tot we de gevreesde passage daar voorbij zijn. Ergens moet dat meisje ook wel lol hebben in de man zijn reactie denk ik.
In de bib staan lange wachtrijen aan de balies. Een hoge pet heb ik niet echt op van de Leuvense bib. Het is er heel erg kil, de boeken staan er heel vreemd en over de rest zal ik zedig zwijgen :-). Rond dit uur zijn de meeste oude van dagen al weg, naar hun stamcafé pintjes hijsen ofzo, en de kranten liggen allemaal op hetzelfde karretje als meestal. Echt veel nieuws staat er eigenlijk niet in.
Hier vind ik 'Genaaid' van Virginie Despentes wel in de rekken. Ik lees het eerste hoofdstukje. Het is, zoals verwacht, best heftig.
Op weg naar de Delhaize valt het me op hoe sommige mensen me op 'n ietwat dubieuze manier aankijken. Ik voel me nogal snel ongemakkelijk hiermee en begin me af te vragen of ik mijn tanden gepoetst heb (ja). Ik veeg strategisch mijn mondhoeken af. Dan komen de horrorscenario's snel opzetten. Haar gekamd? Even snel erover. Ja, ook dat is niet echt veel wanstaltiger als anders. Aaaarg, een kladder scheerschuim aan mijn oor? Neen, dat kan niet. Me vandaag niet geschoren. Oef :-).
Ook in de Delhaize is het rustig. Een mens zou er nog van beginnen genieten, zo door een stad slenteren en wat winkels in- en uitlopen. Ik koop alle benodigdheden voor de spagetti van vanavond. En vooral de vereiste chocomousses. Een lastig publiek vanavond, weet je wel...
En dan terug. De grote markt, Muntstraat, Tiensestraat... Minder en minder volk kruist mijn pad. Een uurtje heeft m'n uitstapje geduurd.
---
Leren kennen : 'La Dame Et La Licorne' van Shearwater. Heb het al 2 uur liggen spelen vandaag. Een heel fijn en intiem geneuzel is het liedje.