Kinkee

Met enig smeken, bidden, wringen en ruilen had ik het voor mekaar gekregen woensdagavond vroeger te stoppen met werken om eerder de tandarts te kunnen bezoeken. Om 20u25 was het dan zover : hij belde mij dat ik mocht afkomen. In zeven haasten sprong ik om mijn fietsje richting zijn praktijk. Nu woont hij echter aan de andere kant van Leuven. Ik had best een tandarts aan de Tiense poort ergens kunnen kiezen, maar neen : iemands advies volgend werd het er eentje die nog een stukje voorbij de Brusselse poort in Winksele resideerde. Ik vertrok dus in volle vaart maar al op de Naamse straat werd ik tegengehouden door Jenny! Een lichte verrassing aangezien ze al een jaar in Gent woont. Ik had haar zelfs nauwelijks herkend, zo 'vergentst' was ze. Bleek er dus een eindfeest in het STUK te zijn en dat het tof zou zijn als ik eventueel ook zou afkomen. 'Misschien wel' hijgde ik, al enigszins vermoeid van de eerste honderden meters, om dan verder te trappen. Mijn conditie die nogal te wensen overlaat, de wind tegen, mijn te snelle start en vooral de 'berg' vanaf het laatste deel van de Brusselse maakten dat ik helemaal bezweet bij m'n tandarts belandde. Snel aanbellen, nog wat lichaamsvocht afvegen ook, en ik werd binnengelaten door een ietwat vermoeid uitziende man met verwarde haardos. 'Ik ben blij je te zien', zei hij, 'ik heb al een werkdag van 12,5 uur achter de rug'. Ondanks mijn moeheid begon hier er toch enige ongerustheid in mijn hersentjes door te sijpelen. Is dat niet gevaarlijk, zo vroeg ik mijzelf in alle stilte af. Zeker toen hij ook nog zei dat ie m'n loszittend deel van de tand (een ontzenuwde) ging 'achteroverklappen'. Spontaan kwam het verhaal van de 'ortho...ist' in mij weer ten berde. Nadat deze mijnheer mijn mond met 'n soort doekje had overspannen alvorens met ontzenuwen te beginnen zei ie dat enkele maanden geleden een collega van hem dat niet had gedaan. Die collega liet even hierna een of ander hulpstuk in de mond van de patiënt vallen, een hulpstuk dat zijn weg baande, via de keel, tot in de longen. Na nog wat tierlatijntjes was de patiënt lichtelijk gestorven. Dat vond ik toen al een best lullig verhaal. Komt daarbij dat ik sinds enige maanden weer slachtoffer ben van een vernieuwde en absolute levenslust. Ik beeldde me dus al in dat de oververmoeide tandarts die mij nu stond te behandelen eventjes zijn grip zou verliezen, mijn tanddeel zou laten vallen en ik in een eigen lichaamsonderdeel zou stikken. Verder kreeg ik te maken met een zekere spijt dat de mens toch niet zoals een computer of wasmachine gebouwd is. Als er daar een schroefje loszit of een chipje kapot is wordt het gewoon vervangen. Je zou dan denken dat eens een stukje tand uit de keel verwijderd is alles weer op en top marcheert. Maar neen hoor, dat schijnt zo niet te zijn.
In ieder geval : tegen de tijd dat al deze hersenspinselen waren uitgewerkt had ik reeds een pikuurtje ontvangen en was alles al gebeurd wat diende te gebeuren. Opgetogen en met een voorlopig halve tand werd ik buitengelaten! Komende woensdag wordt resurrection day!
Ik herinnerde mij weer het STUK. Lien leek mij hiervoor een uiterst geschikte gezelle en samen bezochten we dit evenement voor een superdemocratische prijs van 3 €. Véééééél volk. Wel jong en schoon volk, dus dat viel al mee. Op de een of andere wijze kwam ik Jen al binnen de 5 minuten tegen en het werd een best gezellige avond. De optredens die we gezien hebben stelden niet heel veel voor. Een interview met een of andere dichter was helemààl ridicuul. Echt iets surreeël. Ik denk niet dat er veel volk echt voor die zaken aanwezig was. Lekker bijpraten met Jenny ook. Zo vertelde ze o.m. over een van haar nieuwe initiatieven. En daarom, voor alle dames die hier passeren : hier kan je lingerie kopen! Wie indruk op mij wil maken...
---
Toch nog afsluiten met enige cultuur! '1934' van Moravia is uit. Zàlig boekje... Ook een kleinere verhalenbundel hebben we zonet afgesloten. Die was iets minder.
Groot nieuws nog : de nieuwste van Per Nilsson is binnengekomen! De auteur van het fenomenale 'De geur van Melisse' is dat, m'n lievelingsjeugdboek. Zijn huidige boek heet '15' en het ziet er weer fascinerend uit. Alle recensies zijn in ieder geval superpositief. 'k Ben wat stout geweest en heb het boek, alvorens het verwerkt is, meegepikt. Voor voor deze avond...