Boekjes. Alleen maar boekjes.

Zelden is het gebeurd dat de spontane en vooral absolute blijheid van een kind zo in mij opstak als deze middag toen ik onverwacht, en dat uit vergetelheid, de cover van 'De zahir' van Coelho onder ogen kreeg. Het moet ongeveer het eerste mooie boek van Coelho zijn dat ik onder ogen krijg. Al de andere boeken die ik van hem gezien heb waren oud, beduimeld en redelijk stukgelezen. Dit boek had een mooie harde kaft en was nog nieuw. Ik was al enkele weken op dit boek aan het wachten. Meteen toen ik er mee in aanraking kwam, met 'zahir', nam ik dat voornemen. Het was net uitgeleend in de bib, maar uiteindelijk is het dus zover : het is in mijn bezit. Wanneer ik er iets van ga kunnen lezen gaat een ander paar mouwen zijn... Er ligt hier alweer zoveel om te lezen (en te kijken).
---
De verbijsterende boeken volgen mekaar in ijl tempo op... Nu is het, nog altijd, '1934' van Moravia dat mij in haar ban houdt. Te pas en te onpas duik ik in het verhaal dat, na een ietwat aarzelend begin, nu op volle snelheid is geraakt. Het is moeilijk er hier of daar iets uit te lichten. Zelfs om te citeren springt er niets mij in het oog. Gewoon het geheel van het verhaal, het vlotte ervan gecombineerd met de diepere betekenis(sen) trekt me heel erg mee...