Lermontov - De held van onze tijd (3)

Want macht over een fris ontloken ziel schenkt grenzeloos genot. Ook een bloe geurt het zoetst bij zonsopgang, en moet terstond worden geplukt en zodra je haar geur hebt ingedronken worden weggegooid - voor wie haar op wil rapen. Ik ben bezeten door deze onverzadigbare, alles verterende gulzigheid. Lief en leed om mij heen dient mij, mij alleen, als voedsel voor mijn eigen ziel. Passie berooft mij allang niet meer van mijn verstand, en mijn eerzucht is gesmoord in de praktijk van het leven.

***

Ik heb bij ze gegeten. De vorstin kijkt vertederd naar mij en plakt aan haar dochter - niet te best. En Vera is jaloers, die gunst heb ik dan toch maar verworven. Wat een vrouw al niet doet om haar rivalen dwars te zitten. Er is een keer iemand verliefd op me geworden omdat ik van een ander hield. Geen groter paradox dan het brein van de vrouw. Het is ondoenlijk haar ergens van te overtuigen, je kunt hooguit proberen zo te manoeuvreren dat zij zichzelf overtuigt. Zij hanteert een werkelijk originele bewijsvoering om haar principes te lijf te gaan, en wie haar dialectiek wil begrijpen moet de schoolregels van de logica omdraaien. Een normale denkwijze is bijvoorbeeld de volgende: deze man houdt van mij, maar ik ben getrouwd, dus mag ik niet van hem houden. De denkwijze van een vrouw : ik mag niet van hem houden, want ik ben getrouwd; maar hij houdt van me, dus... De gedachtenpuntjes geven aan dat het verstand verder zwijgt en dat praten wordt overgelaten aan de tong, de ogen en, mits aanwezig, het hart.

Als deze notities ooit in de handen van een vrouw zouden vallen, zou ze ze verontwaardigd als laster bestempelen.