Erhöre meine Stimme

Ik was net het winkeltje op een plein binnengegaan en buitengekomen met een fles wijn, 2 flesjes bier uit Villers, een appel en chips. Monter stak ik alles in de fietszakken om vervolgens rond te kijken waar onze chambres d'hotes zich bevonden. De gazelle trok zich daar niet veel van aan, zuchtend en puffend probeerde ze haar fiets recht te houden. Ik koos ervoor eerst de weg naar boven, steil en met kasseien alweer, te verkennen. Ze volgde mij te voet.
Ik was niet overtuigd van de juistheid van de weg en besloot dan maar een lokale persoon te raadplegen. Deze wist vreemd genoeg meteen waar ik moest zijn. Wij de helling af, het spoor over en aan de grote weg naar links. Na nog een klein stukje fout te zijn gereden vonden wij wat we moesten hebben : een uiterst smal pad vol kiezeltjes langs een riviertje. Het liep parallel met de grote weg, achter een huizenrij, en leidde tot een rustige weg. We volgden deze en twee bochten verder dook plots onze verblijfplaats op : een grote, alleenstaande, hoeve.
Hier op het erf aangekomen zagen we geen kat. Er stond alleen een paard te grazen en een mooie, maar wat verwaarloosde hond, sprong ons blaffend tegemoet. De gazelle, denkend dat haar laatste levensadem gearriveerd was, verborg zich achter mijn brede rug om daar pas achteruit te komen eens de hond op zijn rug lag en zich door mij liet bepotelen. Niet veel later dook er een uitermate lelijke, maar vriendelijke, vrouw op die ons welkom heette. Ze liet ons de fietsen in een schuur stallen en toonde ons dan de kamer. Ze verliet ons even later met de mededeling dat ze zelf binnen een half uurtje zou vertrekken maar dat 'monsieur le comte et madame la comtesse' dra zouden arriveren. Aha... graaf en gravin...
Wij gingen douchen, ontkurkten de fles zoete witte wijn en installeerden ons op de wei aan een zitbank. Ik trapte hierbij nog even in een hondenuitwerpsel maar verder verliep alles ok. Rond half 9, het werd donker, zochten we opnieuw de kamer op. Niet veel later waren de gastheren gearriveerd. Ook zij heetten ons zeer vriendelijk in een goed doenbaar Nederlands welkom. Terug op bed, en lezend de nacht tegemoet.
Die verliep zeer goed en rustig, met tegen de ochtend meer en meer fluitende vogeltjes. Om kwart na 8 rinkelde de wekker en begaven wij ons langzamerhand richting ontbijttafel. Die viel wat tegen qua kwantiteit al was de geboden voedselhoeveelheid nog wel doenbaar. De gazelle haalde haar geld boven, rekende af, en wij vertrokken te voet (de fiets bleef nog even ter plaatse) naar de abdij.