Lermontov - 's levens kelk

We drinken uit de kelk van het bestaan
Met dichte ogen,
De gouden rand is nat van elke traan
Die we vergoten;

Maar als van onze ogen, voor de dood,
De schellen vallen
En al wat lonkte en spektakel bood
Ons is ontvallen,

Dan blijkt de beker leeg, en ons ontzet
De naakte bodem,
En dat de kelk slechts vol geweest was met
Andermans dromen!