Een dagje in het verleden

Ah, wat loop ik toch graag langs die goede oude Letterenfaculteit...
Gisterochtend nog eens. Het is ondertussen 7 jaar geleden dat ik er mijn laatste stappen als geëxamineerde zette. 'Waar is tijd gebleven', zoefde het nogal cliché door m'n gedachtjes.
Op die 150 meter die het in afstand kost om van de ene kant naar de andere kant van het parkje te kruisen viel het nogal mee met die voorbijgegleden tijd. De één na de ander herkende ik uit dat grijze verleden.
Eerst was er de mevrouw van Aziatische origine die in de bib werkt, afdeling Azië als ik me niet vergis. Zij was duidelijk op wandel met haar professioneel masker nog op. Heel boeiend vond ik dat.
Even later meende ik Willy te herkennen. Dat verwonderde mij wel, want Willy leek toen al serieus pensioengerechtigd en ik ben dus niet heel zeker dat hij het wel degelijk was. Veel was ie alvast niet veranderd. Nog wat grijzer geworden maar nog altijd dezelfde blauwstoffen jas had hij aan. Willy was een van de lokale fenomenen. Schromelijk onbekend buiten de muren van de faculteit maar eens je zijn domein betrad was het duidelijk dat ie de scepter zwaaide. Niet om een expliciete of onrechtvaardige manier, maar hij was er altijd en overal wel. Niet in het minst in de aula's als het deze of gene prof niet lukte een micro aan de praat te krijgen. Dan begon het geroezemoes van de studenten die zichzelf nog heel even vrijgesteld zagen van het proces dat we met het voederen van ganzen kunnen vergelijken. Tot Willy dan tot slot opdook. Hij kwam de aula binnen alsof het zondag was, de gebouwen gesloten en alleen hij aanwezig in zijn koninkrijk. Niemand werd aangekeken, door geen enkele luidruchtige kreet (die meestal niet zo origineel waren en zich beperkte tot 'Willy') liet hij zich uit zijn immanentie halen.
De prof wilde dan aan Willy het probleem uitleggen maar Willy, ervaring was aan zijn zijde, liet zich hier niet door van de wijs brengen. Meestal moest hij gewoon de micro even aanzetten, zo wist hij. Zo geschiedde en Willy was weer weg, alsof hij het overdonderend applaus dat hem ten dele viel niet gehoord werd.
Ik was nog maar enkele stappen verder of daar zag ik, uit het niets opdoemend met een grote metalen kom die voor het opwarmen van soep ofzo diende, E.
E. is de codenaam. Haar ken ik nog goed, van een stage en als jobstudent onder meer. Op een nogal speciale dienst vol uitgebluste mensen, met als meest speciale een iemand die luidkeels verkondigde dat ie geen klop meer uitvoerde (tot een jongedame zijn gezichtsveld binnendrong en hulp nodig had). Daar was E. danig in de weer. Haar koninkrijk en zich hier terdege bewust van, en zich als koningin gedragend.
Zij herkende mij helemaal niet meer, al kwam ik op zo'n afstand dat ik in haren pot kon kijken. Wat ik niet deed.
'Ha Willy, voor soep moet ge bij mij zijn' richtte ze het woord op Willy, die daar overigens niet bijster gecharmeerd door leek te zijn. Dat had ze niet snel voor, lijkt mij.
Maar E., dus, was wel een speciale vrouw. Iemand die we kunnen omschrijven als een omhoog******. Verder in te vullen.
Nooit vergeet ik die ene receptie, annex barbeque, waar zij met enkele mensen van haar dienst opgescheept zat, hier eigenlijk bij diende te blijven, maar met enig uitmuntend gekonkel aan schaamteloze desargumentatie haar weg naar de oversten die ze op dat moment dacht te kunnen gebruiken vond.
En het dient gezegd : ze is er goed in. Een niveau bereikend dat zelfs voor universitairen met sérieuze ervaring zelden weggelegd is.
De KUL, een speciaal wereldje it is...
---
Alles moet vernieuwd worden. Onder dat motto beginnen we hier vandaag een nieuwe rubriek, onder de noemer : 'Huishoudtips voor mannen'.
Omdat we niet als watje door het leven wensen te gaan hierbij al meteen, naast de aankondiging, tip nummer 1 (met enig tromgeroffel) :
Zorg voor tocht in huis! Zet alle ramen open en laat de deuren met geweld dichtslaan. Door de klap bestaat de kans dat er, bijvoorbeeld, van onder het bed een stofwolk komt gewaaid. Dit stof bevindt zich dan meestal samen in een wolk en is veel makkelijker te verwijderen.