Slagbomen

Het slapen in ons kamertje verliep zeer goed en ondanks de serieuze dosis wijn waren we (ik) op tijd wakker. We pakken traditiegetrouw snel onze spullen in zodat we om 8 uur klaarstonden voor het ontbijt. Dat viel deze keer echt tegen met taai en oud brood en koffie die we vrij snel in de struiken wegkapten.

We vertrokken om 8u45 voor de slotrit naar Barbentane, slechts 30 km lang.

In het begin werden we met 2 hindernissen (die we al kenden) geconfronteerd. Allereerst de héél erg stevige helling waar ik met moeite tegen 5,5 km/u bovenkwam en vervolgens - je moet er Fransman voor zijn - een slagboom die volledig over de weg gespannen was, een weg die voorzien is voor fietsers. In dat spel was helemaal geen beweging te krijgen en ernaast kon je eigenlijk niet vanaf dat je fietszakken had hangen. Waarom die idioten de slagboom niet pakweg 15 cm korter hadden gemaakt (dan kon er nog geen auto door) zal ik wellicht nooit begrijpen. Nu dienden we de fiets te kantelen en onder de slagboom door te sleuren, wat nipt ging.

Iets verder reden we over de Pont du Gard, die er nu, afgezien van een bus Japanners, verlaten bijlag. Vanop de andere oever die we nu leerden kennen was de Pont veel mooier te fotograferen.

We passeerden vlot enkele dorpjes (Remoulins, Theziers, Aramon). In Remoulins kochten we wat op de markt, in het volgende dorpje trakteerden we onszelf dan maar op een ontbijt. Het parcours was mooi heuvelend, en het weer was natuurlijk weer fantastisch.

In Aramon passeerden we de Rhone over een grotere weg. Gelukkig moesten alle camions net ergens anders zijn, en er waren zelfs weinig auto's zodat we ook nog van het uitzicht konden genieten. Nu was het slechts 4 km tot Barbentane. De weg was vrij rustig, er was een doenbare fietszone, het ging bergaf en de wind zat in de rug. Niet veel later waren we dus in Barbentane, om opgepikt te worden door de oldies, en zat onze eerste lus er alweer op.

We bezochten, met de auto, nog even de schitterend gelegen, uit rotsen gehakte, abbaye Saint-Roman, met onder meer stenen graven. Het uitzicht over de Rhone, de Gardon en de hele streek was fantastisch. De zon was héél warm.

Per auto ging het dan definitief terug naar de camping in Carpentras. Die weg was druk en de Fransen reden als zotten. We amuseerden ons met te lezen en te kaarten om rond 22 uur verdiend te gaan slapen!