Heuvelen naar de Pont

We vertrokken iets voor de middag in Uzès en bereikten, langs heerlijk rustige en golvende binnenwegen, Saint-Quentin-la-Poterie. Dit was een van de 2 aangeraden dorpjes in onze reisgids. Het lag wat tegen een heuvel, temidden van het groen, met vooral in het dorpje zelf lekker steile straatjes. We fietsten hier willekeurig doorheen tot we ergens, hooggelegen en verlaten, een stuk beton vonden waarop we konden eten. Dit deden we ook op ons gemak.

Na het eten en wat pauze reden we nog een beetje door het dorpje, met vele mooie straatjes en huizen. Vervolgens lieten we het tweede dorpje (St Victor des Oules) voor wat het was om meteen richting Pont du Gard te gaan. De wegen lagen er allemaal heel erg rustig bij en na enkele kilometers zagen we Saint-Siffret voor ons opdoemen, op een heuvel gelegen alweer. Deze klim was kort maar lekker stevig. Het dorpje was heel klein maar ook weer uitzonderlijk mooi. We stopten hier niet maar reden meteen naar Saint-Maximin, aan de andere kant (beneden) van deze heuvel. Dat ging heel goed, met een kilometerslange afdaling.

Er zou hier ergens een binnenweg richting Pont du Gard zijn (wat nodig was want de heel drukke hoofdweg sprak ons totaal niet aan) en deze stond wonder boven wonder aangegeven! Frankrijk begint zelfs in de Provence aan fietsers te denken, zo lijkt. De aangeduide fietsroute was fantastisch. Op de heuvelflank over heel smalle wegen die nagenoeg nooit door auto's gebruikt worden. Zo reden we goedgezind langs Arguillers om vervolgens naar Vers-Pont-du-Gard te rijden, dat vlakbij de Pont zelf ligt. Vanaf hier was het even zoeken maar al bij al kwamen we toch nog vlot aan in onze gastenkamers, ten zuiden van Vers en naast de Gardon.

Dit gebouw was ook weer ruim, met een groot zwembad. De hygiene was hier wel iets minder wat ook verklaart dat het wat goedkoper was dan de andere lokaties (50 ipv 60 €).

We douchten ons snel om dan meteen in het zwembad dat we voor ons alleen hadden te duiken. Het was er heerlijk, zo in de volle zon.

Na nog wat gelezen te hebben trokken we richting Pont du Gard. Hierbij passeerden we een zeer curieus punt (cfr verslag van dag erna), en een héél stevige helling. Aan de Pont was er veel volk maar het was doenbaar. We wilden richting Vers gaan om te eten maar de fietsroute stopte plots en we kwamen uit op de vernoemde heel drukke weg. Daar hadden we geen zin in, dus keerden we om om iets te eten in Collias, wat 4 kilometer aan de andere kant van ons verblijf lag. Dat betekende nog een stevig ritje, zéker toen de weg naar Collias bleek te bestaan uit een heuvel van 2-3 kilometer. Dat was zwaar maar het uitzicht was fantastisch : je zag temidden van de bergen een zijrivier in de Gardon stromen, met een klein dorpje dat strategisch midden in de vallei lag. Na de klim volgde dus de afdaling alvorens we in Collias waren.

Helaas kwam dit dorpje nogal marginaal over, qua mensen. Eten in een restaurant zagen we niet meer zo zitten, dus hebben we wat diepvriesmaaltijden gekocht om bij ons op te waren. De terugrit begon nu met een stevige helling en dan een lange afdaling. Heel mooi maar het maakte dat we toch ook weer richting 70 kilometer gingen deze dag.

De opwarmmaaltijden vielen mee, al was de lasagne wat dubieus. We hadden er een fles wijn bij zodat de avond, met ook nog wat lezen en rusten, aangenaam was.